Grupa: Użytkownik
Posty: 21 #148188
Od: 2008-8-25
| (gr. Ἴκαρος Ikaros) – w mitologii greckiej syn Dedala i minojskiej niewolnicy Naukrate. Uwięziony przez Minosa Dedal wybudował na Krecie labirynt dla Minotaura. Minos nie chciał wypuścić z wyspy Dedala - obawiał się, że Dedal zdradzi, iż Minotaur jest jego synem. Ponieważ morze i ląd było pilnie strzeżone przez wojska Minosa, Dedal postanowił wraz z Ikarem uciec z wyspy, wzbijając się w powietrze za pomocą własnoręcznie skonstruowanych skrzydeł. Dedal przestrzegł syna przed niebezpieczeństwem spowodowanym zbyt wysokim oraz zbyt niskim lotem.
Ikar jednak wzbił się zbyt wysoko, słońce roztopiło wosk, którym były złączone pióra i zabił się, spadając do morza. Morze od jego imienia nazwano Ikaryjskim. Herakles przeniósł ciało Ikara na wyspę Ikarię.
Ikar jest symbolem młodzieńczej nierozwagi i chęci wolności. Jest on też archetypem idealisty, który naraża życie, by spełnić swoje marzenie.
Dedal
(gr. Δαίδαλος Daidalos) – postać z mitologii greckiej, architekt i wynalazca. Ojciec Ikara. Mąż Naukrate.
Dedal pochodził z Aten, jednak uciekł z nich po zabiciu swojego siostrzeńca Talosa, któremu zazdrościł wynalezienia koła garncarskiego . Schronił się na Krecie, gdzie pracował jako wynalazca na dworze Minosa. Zbudował wtedy labirynt Minotaura. Gdy król zabronił mu powrotu do ojczyzny i zamknął w wieży, Dedal wraz z synem uciekł z niej na skrzydłach zrobionych własnoręcznie z piór i wosku. W trakcie ucieczki Ikar zginął, gdy podleciał za blisko słońca (choć ojciec go ostrzegł słowami : "Pamiętaj, synu, żebyś zawsze latał środkiem, między morzem a niebem. Nie wolno ci zbyt wysoko szybować, gdyż gorąco promieni słonecznych roztopi wosk,który spaja skrzydła; ani nie zlatuj zbyt nisko, aby wilgocią wody nie nasiąkły pióra.") i skrzydła rozpuściły się rozgrzane przez nie. Dedal dotarł do Sycylii, gdzie zbudował świątynię Apollina, w której umieścił swoje skrzydła, jako ofiarę dla tego boga.
Dedal jest symbolem pracowitości, pomysłowości, inteligencji, rozsądku, ambicji i konsekwencji. Uważany on jest jako wieczny realista. W wierszu Zbigniewa Herberta "Dedal i Ikar", Ikar mówi: "Nie mogę patrzeć się w słońce tak jak ty patrzysz się ojcze...". Dedal zachwycał się tym co było realne a Ikar tym co sobie wyobrażał
|
